در دنیای بازی های ویدیویی بیشتر از چه شخصیتی می ترسیم؟

در بازی های ترسناک بقا، گاهی اوقات انتخاب بین خرج کردن مهمات و ترک کردن دشوار می شود. مثلا در Resident Evil 4 دشمنی به نام Regenerator داریم که برای کشتن آن باید از مهمات زیادی استفاده کنید و این مشکل واقعاً من را آزار می دهد! نه به خاطر اینکه من خسیس هستم. با این حال، آدم نمی داند دو قدم جلوتر چه چیزی در انتظارش است و ممکن است به یک گلوله نیاز داشته باشد. من از امثال Regenerator لعنتی نمی ترسم، اما همیشه با این احساس آزاردهنده فرار می مانم؟ یا بکشمش؟ اگر آسیب ببینم و مجبور شوم مهمات و اقلام بهداشتی را خرج کنم؟ این فکر تبدیل به حس بدی می شود که می آید و جای ترس را می گیرد! امیدوارم شرایط سخت من را درک کرده باشید.

امین بحطوی

من اصلا نمی ترسم، اما Lickers در Resident Evil 2 همیشه من را اذیت می کرد. لعنتی، آنها خیلی کثیف هستند، از نظر مکانیکی بد هستند، زندگی و مهمات مردم را تخلیه می کنند.

یه چیز دیگه به ​​ذهنم میرسه مارهای دریایی پرچم سیاه کیش Assassin’s Creed. این بچه ها بیش از هر هیولای دیگری در بازی مرا از کار می اندازند!

رایان گلس

راستش را بخواهید، شخصیت های ترسناک زیادی وجود دارند، اما من آنها را بیشتر از اینکه از آنها بترسم دوست دارم! مثلا من شخصیت فردی کروگر را خیلی دوست دارم اما شخصا از او نمی ترسم. با این حال، یک بازی وجود دارد که من را بسیار ترساند و اصلاً بازی ترسناکی نیست، فقط برای سنی که آن را بازی کردم، تجربه خوبی نبود!

ما Electronic Arts را با بازی های بسیار بد هری پاتر می شناسیم. با این حال دو سه بازی خوب ارائه کرد که بهترین آنها به نظر من Prisoner of Azkaban است که در حدود 4، 5 سالگی بازی کردم. صحنه ای در این بازی وجود دارد که در آن Pews (روح آزاردهنده جهان هری پاتر) یک اسکار پرش بسیار ترسناک روی صفحه ایجاد می کند (که ممکن است الان چندان ترسناک نباشد!) و این موضوع از زمان کودکی در ذهن من بوده است. من را آزار می دهد! از طرفی رویارویی با خائنین در بازی واقعا ترسناک بود و کل بازی فضای بسیار تاریکی برای این دوران داشت!

خلاصه سرت درد نکنه! دمنتورها و آقای بیوس هنوز من را می ترسانند!

محمدرضا نوروزی

شاید من از شخصیت های ترسناک در بازی های ترسناک نترسم، اما واقعاً از بچگی با شخصیت های ترسناک روانی کنار نیامده ام. بهترین نمونه از این، و نمونه ای که هنوز در ذهن من زنده است، گلادوس از پورتال است. این ترسناک است که یک منشی ساده، مهربان و مهربان بتواند به یک ربات تبدیل شود. اما اینکه این ربات انسانیت خود را به کلی فراموش می کند و تمام انسان های گروه خود را با گاز اعصاب می کشد ترس را به سطح دیگری می برد. این موجود ترسناک نیست زیرا وحشتناک به نظر می رسد، به دلیل تفکر و قدرتی که ایجاد ترس می کند ترسناک است.

امیرحسین و فراد

آیا واقعاً می توانید از جک بیکر و خانواده بیمارش نترسید؟ از آن آواز خواندن تصادفی و خنده های هیستریک جک وقتی دنبال راهی برای فرار از هزار جور ترس و لرز در خانه اش می گردی تا مارگارت که با فانوس شمع در به در دنبالت می گردد. جک بیکر از جهاتی دیگر ترسناک است زیرا به نظر می رسد مانند افراد عادی باشد و نه یک ظالم عجیب و غریب مانند نمسیس و مستر ایکس.

علی رضا طالقانی