5 سبک از دنیای بازی های ویدیویی که نمی دانستید وجود دارند

بیشتر بازی‌های ویدیویی سعی می‌کنند رویاهای مردم را محقق کنند، مانند جنگیدن به عنوان یک شوالیه یا سفر به فضای بی‌نهایت. البته هر چقدر سلیقه ها متفاوت باشد، فانتزی های هر فرد نیز متفاوت خواهد بود. بسیاری از عموم مردم ممکن است فکر کنند که بازی های ویدیویی محدود به ژانرهای اکشن، مخفی کاری، داستانی یا نقش آفرینی هستند، اما اینطور نیست. گاهی اوقات بازی ها با لحن و سبکی کاملاً متفاوت منتشر می شوند و یک زیرژانر یا حتی یک سبک مستقل ایجاد می کنند. حالت هایی که گاهی فقط به کلیک کردن یا گاهی اوقات به تعامل با ویدیوها محدود می شوند. در طی این مقاله در مورد عجیب ترین انواع بازی های ویدیویی صحبت خواهیم کرد و با آنها آشنا خواهیم شد. با Vijayattu همراه باشید.

سبک بیکار و کلیک گرا

درست مانند یک کیک تولد یا یک غذای خوشمزه، مردم واقعا از دیدن اعداد بالا در نمودار لذت می برند. این احتمالاً تنها توضیح منطقی برای بازی هایی مانند Cookie Clicker یا Banana است. کل حلقه گیم پلی این بازی ها به این صورت است که بازیکنان روی یک آیتم یا تصویر کلیک می کنند و بازی برای شما یک شمارنده می اندازد. البته در بیشتر این بازی ها این فرصت وجود دارد که اقلام کمیاب مانند موز یا شیرینی های کمیاب را تهیه کرده و با قیمت های گزاف به فروش برسانید.

همین امر در مورد بازی های بیکار که نوعی بازی کلیکی هستند نیز صدق می کند. این سبک از بازی بیشتر بر استراتژی بلند مدت تمرکز دارد و با اعداد سروکار دارد. این ایده که افراد پرمشغله می توانند یک کسب و کار، یک رستوران، یا حتی یک زندان کوچک روی تلفن همراه خود داشته باشند، یا سیستمی که بتوانند به مرور زمان از آن بازدید کرده و گسترش دهند، ممکن است برای یک گروه ایده جذابی باشد. این سبک کار به صورت خودجوش توسعه یافته و در نهایت بازیکن مجبور است مدام از آن بازدید کند و چند کلیک برای خرید آیتم های اضافی یا ترتیب دادن استراتژی های جدید انجام دهد که در کل عجیب به نظر می رسد.

سبک آوانگارد/هنر

هرکسی که با نگرش مثبت و نیت خیر وارد یک استودیوی بازی شده باشد و به زیبایی شناسی، فلسفه و علوم انسانی علاقه داشته باشد، به وضوح می داند که بازی های ویدیویی هنر هستند. سوال اصلی این است که آیا کاری که ما تجربه می کنیم اثر هنری خوبی است یا خیر؟

به نظر می رسد که برخی سازندگان در تلاش هستند تا این مرزهای باریک بین بازی و هنر را کاملا بشکنند. به عنوان مثال اثری آوانگارد مانند The Graveyard سعی می کند بازیکنان را با این سبک آشنا کند و توجه آنها را به خود جلب کند. با وجود تلاش سازندگان برای رسیدن به این هدف، این سبک بازی اغلب به دلیل سیستم بیش از حد ساده و خطی اش مورد انتقاد قرار می گیرد.

طبیعتا بازی های عمیق زیادی در این سبک ساخته شد که هر کدام تاثیر بسزایی در صنعت داشتند. برای مثال می توان به گریس اشاره کرد که سعی دارد به زیباترین شکل ممکن به موضوع مهمی مانند افسردگی بپردازد. البته نباید آثاری مانند Viewfinder را فراموش کرد که علاوه بر دید هنری در زمینه عکاسی و طراحی، گیم پلی خلاقانه ای از مفاهیم هنری مانند پرسپکتیو یا زاویه دید را نیز ارائه می دهد.

شبیه سازهای شغلی

در حالی که حقیقت پشت هر حرفه ای در واقع می تواند به طرز ناراحت کننده ای خسته کننده باشد، برخی از مشاغل جذابیتی دارند که احتمالاً آرزو می کردید در دوران کودکی داشته باشید. مثلا چه کسی در کودکی فرصت پرواز با هواپیمای نظامی یا سوار شدن بر کامیون قرمز بزرگ را نداشته است؟ از بازی‌هایی مانند Ace Combat یا Surgeon Simulator که تلاش می‌کنند کارهای پیچیده‌ای مانند رانندگی یا جراحی را به تصویر بکشند تا بازی ساده‌تری مانند PowerWash Simulator که شما را در نقش یک مدیر لباس‌شویی قرار می‌دهد، همه آنها برای تحقق رویاهای شما طراحی شده‌اند. تبدیل به واقعیت

برخی از بازیکنان حوصله دست زدن به چمن زمین را ندارند و ممکن است اصلاً علاقه ای به ورزش و فعالیت بدنی نداشته باشند، بنابراین داشتن این سبک بازی به آنها کمک می کند حداقل تجربه حضور در یک مسابقه بزرگ یا صحنه نبرد را داشته باشند. این یکی از ویژگی های طبیعت انسان است که برخی از مشاغل شدیدتر، مانند شبیه سازی کامیون، می توانند به عنوان تجربیات سرگرم کننده و جذاب تلقی شوند. در حالی که این فعالیت ها در دنیای واقعی خطرناک یا پیش پا افتاده تلقی می شوند، در پشت کامپیوتر بدون هیچ گونه خطر یا مشکل شخصی به فعالیت های سرگرم کننده تبدیل می شوند.

Utsuge (سبک غمگین)

حتی در ژانرهای کمتر محبوب دنیای بازی یا در ژانرهایی که انتظار می رود بازیکن به تنهایی در دنیای بازی سرگرمی پیدا کند، تلاش بر این است که بازیکن احساس مثبت و خوبی داشته باشد. درست است که حتی اتمام یک بازی ترسناک نیز به بازیکن احساس آرامش خوبی می دهد. با این حال، انواع مختلفی از بازی ها وجود دارند که در نهایت شما را ناامید می کنند.

این سبک بازی به طور اجتناب ناپذیری او را در معرض حوادث و سرنوشت های غم انگیز قرار می دهد، به خصوص پس از ساعت ها گذراندن وقت با شخصیت های محبوب این بازیکن. این مشکلات می تواند نشان دهنده یک بیماری لاعلاج، اعتیاد، بیماری یا حتی سوء استفاده جنسی باشد. به طور خلاصه، هیچ راهی برای “برنده شدن” در این بازی ها وجود ندارد.

در حالی که یک فیلم یا نمایش تلویزیونی تراژیک می تواند به مخاطب کمک کند تا احساسات سرکوب شده خود را رها کند، به نظر می رسد آثاری مانند OMORI یا Narcissu رفتار طولانی مدت یک فرد را نشان می دهند. این نوع ممکن است در ظاهر عجیب به نظر برسد. شاید به این دلیل که به طرز ناراحت کننده ای نیاز انسان به سوگواری را نشان می دهد.

بازی های فیلم تعاملی

بازی‌های ویدیویی حرکت کامل (FMV) در دهه‌های 1980 و 1990 به لطف پیشرفت‌های شگفت‌انگیز در فناوری ذخیره‌سازی حافظه، بسیار محبوب بودند. با این حال، بازیکنان از تجربه فیلم‌های افراد واقعی در طول بازی‌های ویدیویی خسته شده بودند و می‌خواستند محتوای واقعی‌تر از قبل رندر شده در ژانر رمان تعاملی داشته باشند. البته شاید به دلیل هزینه های بالای فیلمبرداری طولانی و هزینه های این سبک بازی، این اتفاق افتاده باشد. با این حال، بازی های FMV در سال های اخیر با آثاری بزرگ این روزها بازگشته اند و طرفداران خود را پیدا کرده اند.

بازی های قدیمی FMV از زمان بارگذاری طولانی رنج می بردند، اما این مشکل با فناوری امروزی حل شده است. به عنوان مثال، Not For Broadcast به بازیکن اجازه می دهد فیلم را لحظه به لحظه مدیریت کند و در مورد آنچه در آن اتفاق می افتد تصمیم بگیرد. از دیگر فیلم‌ها/بازی‌های این ژانر می‌توان به سریال Her Story یا Immorality اشاره کرد که تأثیر زیادی بر این ژانر داشت.